LOVE STORY “ANNIE” chapter 2
Ni Rhea Hernandez
Pinoy poems
Pagkalipas ng isang Linggo si Alex naman ang humingi sa akin ng favor.
Gusto niya akong ipakilala sa kanyang mga kabarkada. Ano aking magagawa nauna
akong ipakilala siya sa mga friends ko. Dala dala ko ang kailangan kong I
memorize ang aking role na aking gagampanan sa school program. Kaya naman
tinutulungan ako ni Alex sa pag check sa mga line na aking nakakalimutan. Sa
boarding house ng friend niya kami nag tuloy. Laking pasasalamat ko at iisa
lang ang inabutan naming doon. Sa swing ako umupo para makapag aral ako ng
aking mga linya. Tumabi sa akin si Alex kaso sabi ko lumayo ka ng kaunti at nag
aaral ako. Mabait naman sumunod sa aking hiling si Alex.
Hindi pa
kami nag tatagal sa ganoong posisyon isa isang nagdatingan ang mga kaibigan ni
Alex. Nag kakagulo na. kaya naman umalis na ako sa swing at tumabi na ako kay
Alex. Dahil sa ingay ng mga kabarkada niya hindi na ako nakapag aral. Nawawala
na ako sa concentration ko. Sa may isang batalyong dumating ipinakilala akong
bilang girlfriend niya. Mayroon isang hindi nakatiis at sabi totoo bang
girlfriend ka ni Alex. Isang mahinang tango lang ang naisagot ko sa kanya.
Huwag kang maniwala dyan sa lalaking yan. Baka niloloko ka lang. may mahal na
iyan at patay na patay kay Annie. Siempre patay malisya ako. Baka naman mali
ang hinala kong ako ang tinutukoy ng kabarkada ni Alex. Kaya naman itinanong ko
ito ng taga saan ba yong Annie sinasabi mo? Aba taga kabilang bahay lang nakatira. Saka
sabay turo sa location ng boarding house ko
May
isang lumapit sa kausap ko at binulungan niya ito. Saka muling humarap sa akin
ang kausap ko kanina.” AY! Ikaw pala si Annie hindi ka kumikibo. Sorry talaga
hindi ko akalain ikaw pala iyon .at walang ka abog abog kumuha ito ng isang
baso at ballpen at saka nag ingay ito. Ipinag sigawan ang ganito “ Ito pala ang
girlfriend ni Alex na pinag mamalaki sa atin” saka sabay sabay nag sigawan ang
mga ito ng KISS. Para akong natutunaw na yelo
sa hiya ko. Ito na yata ang pina ka embarrassing moment ko. Napa inakupo ako sa aking sarili. Palihim
kong kinurot si Alex sa kanyang tagiliran at sabay sabi na ihatid mo na ako sa
aking boarding house. Hindi na ako makakatagal dito sa nararamdaman kong pag
kapahiya.
Kaya
naman tuwing aayain ako ni Alex na lumabas. Hindi na ako sumasama kung alam
kong kasama ang kanyang mga barkada. Ayaw ko ng maulit muli ang nadama kong pag
kapahiya sa harap ng mga ito. Ang madalas nalang naming gawin yong kumain sa labas na kaming dalawa
lang at doon niya ako sinusundo sa aking school. Ina abangan niya ako sa gate
ng aming school. Ewan ko ba tuwing makakasama ko siya para akong nauupos na
kandila sa hiya sa kanya. Ito pa ang nakakatawa nag katuwaan kaming mag
kakabarkada na bumili ng singkamas sa tiange. Dahil summer masarap kumain ng
singkamas. Habang binabalatan ko ang mga ito at nag kakainan kami ng mga
kaibigan ko walang ka abog abog dumating si Alex. Itong mga kaibigan ko parang
mga kinausap ni Alex. Kasi ba naman isa isang nanga wala sa harapan. Iniwan sa
akin ang isang katerbang singkamas. Sa nierbyos ko hindi ko namalayan halos
naubos kong lahat ang tinatalupan kong singkamas sa kakakain.ewan ko ba bakit
ako un easy pag nakakasama ko siya. Pakiramdam ko kasi nakatitig siya sa akin
lagi. Pero katagalan nagiging palagay na rin ang loob ko sa kanya. Sa mga
simpleng hampasan ng braso, kurutan, kindatan ang mga ito pala nakakagaang ng pakiramdam.
Kaya noong makaalis si Alex mahapdi sa singkamas ang aking tiyan . panaw
tawanan ng mga kaibigan ko. Bakit naman kasi inubos mo ang binili nating
singkamas hindi mo man lang kami tinirhan.
Isang
hapon nag katuwan ang buong barkada na mag inuman. Kahit bawal sa boarding
house nagagawan naming ng paraan makalusot sa pag inom. Panatag ang aking loob
na tumambay sa terrace ng boarding house naming kahit naka short short ako sabi
nga ng iba litaw na ang kaluluwa ko sa igsi ng short . Paano ako naging panatag
mag suot ng ganoon samantala tanaw na tanaw
kami sa bahay nila. Malakas loob ko sapagkat alam kong loaded siya sa
araw nayon. Kaya naman malakas ang loob ko uminom alam kong wala mag babawal sa akin…busy
sya…. Sa wakas makakahiyaw makakatili
uli ako na walang pinangingilagan makita ng lalaking aking sinisinta. Nag
kasundo kaming beer lang ang inumin naming mag kakabarkada. Panay
kasi patawa ng kasamahan kaya naman parang walang problema kung makahalakhak
ako. Bigay na bigay ang aking pagtawa.
Medyo hilo na ako ng biglang
nanlaki ang mata ng isa kong kaibigan sa kanyang nakita na papasok sa gate ng
aming boarding house. Sabi ko pa nga
Hoy! Bakit napapatanga para kang nakakita ng multo. Sabay turo sa papadating na
si Alex. Biglang nawala ang pag kahilo ko. Pagapang akong pumasok sa loob ng bahay. Ayaw kong mag pakita sa
kanya ng ganoon ang suot ko. Ni minsan di pa niya akong nakitang ganoong ka
sexy mag damit. Nakakahiya humarap sa kanya na ganoon ang ayos ko. Sa katarantahan
ko ang nakuha kong damit ay bodyfit na t shirt at bootleg na pants. Kung
itataas ko ang aking mga kamay makikita ang aking pusod. Ok na yon kesa sa
napaka sexy short short kong suot. Hindi ko na lang itataas ang aking mga kamay
para di niya makita ang pusod ko. Sa loob loob ko behave naman ako pag kaharap
siya.
Sa pag
mamadali ko katulong ko pa ang isa kong kaibigan. Lalabas na sana ako ng muli akong hilahin ng kaibigan
ko. Anu kaba babae ka lalabas ka ng ganyan na di man lang nag susuklay. Ayusin
mo nga muna ang buhok mo. Ang mahinang sabi niya pero madiin ang pag kakabigkas
niya. Suklayin mo nga muna yang buhok mo. Nakakaloka pati sila natataranta na
rin. Sa pag labas ko naka smile na ako at binati siya. Hi ! akala ko may pasok
ka ? bakit nandito ka? Oh gusto mo ng ice tea, snack naming? Hindi siya kumibo, lumapit siya sa akin at
bumulong ng “lasing ka na. Bakit ka umiinom ? mayroon ka bang problema? Sa
kanyang mga sinabi at tanong lalung nawala ang aking kalasingan. Hindi ko pala
maitatago sa kanya na lasing na ako ng mga sandaling yaon.
Iyon
lang at nag paalam na siya. Nag kakamot ako ng aking ulo sa isipin waaaa!! Alam
na niya na umi inom ako. Anu nalang ang iisipin niya sa akin isa na akong
lasingera. Bakit kaya hindi siya nag tagal? Nawalan na siya ng gana sa akin
noong makita niyang malakas akong uminom ng beer. O kaya nahihiya siya kasi ba
naman puro kami babae doon sa boarding house. O natatakot siya na maging
tampulan ng tukso ng mga kasamahan ko?
Hindi pa siya nag tatagal na mawala sa aking paningin ay biglang tumunog
ang mobile phone ko.” Huwag kang masyadong mag wala. Nakikita ko kung ano ang ginagawa mo, dahan dahan lang sa tagay,
kung hindi mo na kaya tama na. ipahinga mo na o itulog mo.” Ang sabi niya sa
kanyang text.
Kahit
pala sa malayo tinatanaw ako ni Alex. Naisahan ako doon hindi ko nalalaman.wala
pala akong ligtas. Sa kanyang mga paningin . kinabukasan kinausap niya ako ng
masinsinan. Mayroon ka bang problema ang malumanay niyang tanong. Isang tango
at sabi ko medyo. Okey lang ako huwag kang mag alala kayang kaya ko ito ang
sabi ko sa kanya. Hindi ko namamalayan nag uunahan napala ang mga luha ko sa
pag patak. Nasabi ko na lang puede ba akong umiyak? Sabi niya sige lang ilabas
mo lahat ng sama ng loob. Nandito lang ang aking mga balikat na puede mong
gawing sandalan kahit anong oras mo gusto.
Bakit
kasi ipinanganak akong mahirap. Kung hindi mag tratrabaho at mag susumikap
hindi makakapasok sa school. Mag tatapos na kasi ang school year. Hindi ko alam
kung sa susunod na pasukan ay makakapag enroll pa ulit ako. Hindi ko pa alam
kung makakapag patuloy pa ako sa pag aaral. Wala pang naiipon para sa susunod
na pasukan. Wala naman makakatulong sa kin kundi ang sarili ko. Tuwing maiisip
ko ito naninikip ang dibdib ko. Habang nag lalabas ako ng sama ng loob. Hindi
pa nag tatagal siya nag sasabi na rin ng kanyang problema. Akala ko ako lang
ang may dalahin yon pala pareho kaming may dinaramdam.
Naiinis
din daw siya sa kanyang mga magulang , kasi daw din naibibigay ng mga ito ang
mga hinihingi niya. Ang mga pangangailangan niya hindi agad naibibigay. Kaya
naman ang sabi ko bakit naman kasi hindi ka makapag intay. O kaya makuntento ka
kung ano ang mayroon pag tiisan mo muna. Kasi gusto mo agad agad makukuha mo
kung ano ang ginusto mo. Hindi puede ang ganoon. Kasabi sabi ba naman niya para
kang si mama kung mag salita. Hindi ba tama naman ang mama mo at ako . hindi
lahat ng bagay o lahat ng magustuhan mo makukuha mo agad. Mayroon dito na unti
unti mo makakamit , o kailangan pag hirapan mo muna bago mo makamtam ang isang
bagay. Ito ang buhay mahirap. Kailangan
pag hirapan mo muna bago matikman ang sarap.
Natapos
ang school year eto na ang long vacation. Kailangan kumayod ako ng husto para
sa susunod na pasukan. Naisipan kong pumunta sa isa kong kapatid doon nag aply
ng trabaho. Medyo malayo lang sa school ko pero ok na basta may trabaho. Kaya
naging busy na ako. Nag kakasya na lang kami ni Alex sa text. At paminsan minsan
tawagan. Bihira na kaming mapang abot. Kasi ba naman kailangan kong gamitin
mabuti ang summer day para kumita ng pera. Natangap akong sales clerk 2nd
batch ng summer job good for 45days lang kasi sa kalagitnaan ng June mag
uumpisa na naman ng pasukan. Nag umpisa pumasok sa work ng April at natapos ng
katapusan ng May. Pero kulang pa rin ang naiipon ko para sa susunod na pasukan.
Talaga yata minamalas ako. Kahit anong sikap gawin ko hindi makumpleto ang
perang kailangan ko sa pag eenrol.
Kaya
noong mag meeting sa department store na pinapasukan ko. Tinanong nila kung
sino daw ang gustong mag casual for 5 months working contract ang may gusto
ay mag apply na . naki apply na rin ako
total hindi rin sapat ang naipon kong pera para makapag enroll . Ok na ito may
trabaho agad ako hindi mababakante. Sa susunod na semester na lang ako mag
enroll. Siguro sakto na ang pera ko noon sa pag papaenrol. Masama man ang loob
ko na mahihinto ako ng isang semester. Wala naman akong magagawa at wala naman akong
maaasahan tutulong sa akin para sa ganitong pangangailangan ko.
Ang mga
text at tawag ni Alex ang nag sisilbi kong inspirasyon sa pag susumikap. Ang
mga pag aalala niya ang nag bibigay sa akin ng lakas para kayanin ang mga hirap
na dinadaanan ko. Iniisip ko darating ang panahon na aani din ng maganda ang
sakripisyong ginagawa namin. Basta alam naming na mahal ko siya at mahal niya
ako. Ito lang ang pinag hahawakan ko sa mga sandaling napapagod na ako sa
pakikibaka sa buhay. Kaya naman naming mag intay. Gusto ko din na gumanda ang bukas na haharapin. Para din naman sa kinabukasan naming ang ginagawa ko.
Last
week na ng September nag text ang isa kong kapatid.asan daw ba ang atm card ko?
Sabi ko nasa akin sa totoo lang naiwan ko ito sa isang kaibigan ko sa boarding
house ko na malapit sa pinapasukan kong school. Mag papadala daw nang pera ang
tita ko para sa tatay ko. Kaya kailangan kuhanin ko ang atm card ko. Kaya naman
nag paalam ako sa aking trabaho na hindi papasok sa susunod na araw para lang
doon sa naiwan kong atm card. Malayo layo din ang biyahe kaya maaga akong
umalis sa bahay. Saka pag kakataon ko na rin ito para mag kita ulit kami ni
Alex mis ko na kasi siya. Kaso noong dumating ako sa boarding house. Nagulat
ang mga kaibigan ko. Ang tagal ko na kasing nawala . hindi ako tumawag kay Alex
o nag text man lang sa kanya para sabihin darating ako . may exam siya kaya
ayaw kong abalahin ang pag aaral niya. I surprise ko na lang siya. Nag punta
kami sa dating school ko nag kataon naman may laro ng basketball. Kaya nanood
muna ako at saka doon ako tumuloy kay pearl sa bestfriend ko.
Noong
kumakain na kami ng dinner ni Pearl tinanong
niya ako kung alam ni Alex na nandoon ako sa kanila. Pag kakain natin ng dinner
text ko siya sabihin ko nandito ako. Nag text nga ako sabi ko” nandito ako sa
bahay nila Pearl .
Kamusta ang exam mo, nakauwi ka na ba?” hindi pa nag tatagal nag ring ang
mobile phone ko. “ kailan ka pa dumating? Antay ka sandali pupuntahan kita
dyan!” yon lang ibinaba na niya ang kanyang cell phone. Pero hindi ako nainip
eto na si Alex.kumatok siya sa pintuan . pinatuloy siya ng nanay ni Pearl kasi kilala naman sila nito na boyfriend ko siya.
Nang bumaba ako galing sa room ni Pearl hindi ko malaman kung ano ang aking
nararamdaman. Hindi ko maiwasang mangatog ang aking mga tuhod. Dahil kaya sa
kaba, sa awa, sa saya o kasabikan makita siya.halo halong emosyon ang
nararamdaman ko. Kay tagal naming hindi nag kita. Ang laki ng kanyang ipinayat.
Wala akong nasambit kundi ano nangyari sa iyo at pumayat ka ng ganyan.
Ang buo
kong akala hindi mo na ako muling babalikan. Akala ko tuluyan kanang mawawala
sa akin. Hindi ba patuloy naman ang kommunikasyon natin sa text sa tawag. Alam
mo naman na mahal na mahal kita. Ang mahina kong sambit sa kanya. Kaya ako
ganitong kapayat sabi ni Alex kasi bumalik ako sa dati kong bisyo. Salamat at
nag balik ka. For good naba ang pag stay mo dito. Isang mahinang iling lang ang
isinagot ko sa kanya. Mayroon lang akong kinuha kaya ako nagawi dito. Babalk
din ako bukas ng umaga. Mayroon akong trabahong nag iintay sa aking pag
babalik. Nag paalam lang ako ng isang araw na absent. Baksak ang kanyang
balikat noong marinig niya na aalis muli ako kinabukasan.
Parang
hinihiwa ang puso ko sa aking nababatid. Ang sakit sakit marinig lalu na’t sa
taong mahal mo. Na siya kong inspirasyon para abutin ang aking mga
pinapangarap. Pinipilit kong abutin matupad lahat ang mga pangarap ko para sa
aming magandang bukas. Pilit kong nilalampasan ang hirap at pasakit dahil alam
ko nandiyan lang siya at hinihintay ako. Pero ano itong aking nakikita.
Kabaligtaran ang nangyayari sa lalaking mahal ko. Ang pag layo ko para sa pag
susumikap sa magandang kinabukasan siya naman pag kasira ng kanyang buhay dahil
sa aking pag layo. Piling ko parang ang sama sama ko. Dahil sa akin isang buhay
ang nasisira.
Madaling
araw na kami nag hiwalay ni Alex. Dala ang pangako ko na hinding hindi ko siya
papalitan dito sa puso ko. At sana
siya mag bago iayos ang buhay niya. Iwasan na ang mga bisyong nakakasira sa
kanyang katawan at buhay. Parang ayaw ko ng matapos ang gabing iyon. Ayaw ko ng
iwan pang muli ang aking mahal. Para magabayan
ko siya sa kanyang magandang bukas. Madaling araw na noong umuwi si Alex. Ako
hindi na nakatulog kasi hahabulin ko ang unang biyahe ng bus . para makahabol
ako sa trabaho ko .nang biglang tumunog ang cell phone ko at ang text siya na
intayin mo ako ng 6am ihahatid kita sa terminal ng bus
Noong
mag alas sais
na ng umaga lumabas na ako ng bahay. Kaso mukhang masama pa ang panahon .
bahagyang pumapatak ang ulan. Panaka naka lumalakas ito. Kaya naman pati ang
nanay ni Pearl nakiabang narin ng jeep. Ayaw
nila na mag isa lang akong nakatayo sa gilid ng kalsada sa pag iintay ng jeep.
Pero may dumaan na hindi pa rin ako sumakay. Nag taka tuloy ang nanay ng
kaibigan ko. Sabi ko na lang mayroon akong iniintay. Sabi ng nanay ni Pearl huwag mo ng intayin yon hindi na darating .pag
lalaruan ka lang noon, ipapasok ka sa bulsa pag katapos makuha ang gusto iiwan
ka at mag goodbye na sa iyo. Nang may
isang jeep na huminto. Ang bumaba ay si Alex basang basa ng tumakbo sa ulanan
papunta sa kinatatayuan ko. Mukhang totoo. Nag papaulan at nag babasa sa ulan
para lang maihatid ka sa bus terminal.
Inihatid
niya ako sakayan ng bus. Kaso tuwing mayroon darating na bus ayaw kong sumakay.
Kasi pag sumakay na ako hindi ko na alam kung kailan ulit kami mag kikita. Nag
kukuwentuhan kami ng kung anu ano lang . nag papatawa siya pero walang sigla
ang aking pag tawa.malayo ang tinatanaw. Kay lungkot ko ng mga sandaling yaon
kasi pag sumakay na ako sa bus mag kakalayo nanaman kami ng lalaking mahal ko.
Hanggang inabot na ako ng tanghali kaya napilitan na rin
akong sumakay ng bus. Noong umakyat ako ng bus umakyat din siya umupo sa tabi
ko. Habang iniintay mapuno ang bus nag uusap pa rin kami. Noong baba na siya
pinag dugtong niya ang dalawang salita. Ang I LOVE YOU , GOODBYE sabay talikod
niya. Gusto ko pa sanang I hug siya at I kiss pero ang bilis niyang tumalikod
at bumaba. Ni hindi lumingon pero alam ko tumutulo ang luha niya. Ramdam ko
umiiyak siya ayaw niya lang ipakita sa akin na umiiyak siya.
Parang
dinudurog ang puso ko sa pag hihiwalay namin. Bakit ganoon ang sakit sakit ng
aking nararamdaman. Hindi ko namamalayan umaagos napala ang luha sa aking mga
mata. Naninikip ang aking dibdib kay bigat dalhin. Akin nalang namalayan
umiiyak napala ako. Hanggang umusad ang bus at hanggang sa pag baba ko walang
tigil ang agos ng mga luha ko. Bakit ganoon kasakit ang muli naming pag
hihiwalay. Nag tataka ako bakit hindi maubos ubos ang luhang dumadaloy sa aking
mag mata. Ganito ba talaga ang feeling pag mag kakalayo kayo ng minamahal mo.
Halos mala kamatis na nga ang ilong ko sa kakaiyak. Kung gaano kahaba ang
biyahe ng bus ganoon din kahaba ang aking iyak. Dumating ako sa boarding house
ng kapatid ko at ibinigay ang atm card.
Dahil sa
ATM card di pala biro ang umibig. Dahil sa muli naming pag kikita napatunayan
ko di birong pag mamahal ang inu ukol ko sa kanya. Siya ang aking pina
pangarap. Dahil dito lalu akong nag sumikap para makamit ang minimithing
tagumpay. Pag susumikapan kong matapos ang aking inumpisahang kurso. Ramdam ko
rin na kailanga ako ni Alex para maging
matuwid ang landas na kanyang tatahakin. Marami ang nag sasabi hindi maganda
tungkol sa kanya. Wala akong alam kundi ang mahalin siya ng buong puso at
bilang siya ng walang pang aalinglangan.
Patuloy
lumipas ang mga araw na kahit mag kalayo kami ay lalung tumitibay ang aming pag
mamamhalan. Sumapit ang December 23 nag pasya kami na ipapakilala ko siya sa
aking mga magulang. Muli kaming mag kikita para bawiin naming ang mga panahon
na mag kalayo kami sa isa’t isa. Pag baba palang niya sa bus kahit di ko pa
nakikita ang kanyang mukha alam kong siya na iyon. Ibinubulong ng puso ko na
siya na yon. Ang saya saya ko. Nag lulundag sa tuwa ang puso ko. Hindi ko na
naisip nakakahiya ang ginagawa ko. Sinigawan ko siya ng I LOVE YOU BY!
Todo ang ngiti niya, pag lapit sa akin sabay bulong “ hahalikan sana kita , kaso ang
daming tao “ namula tuloy ako nakakahiya
naman ang inasal ko kanina.
Anu ang
mang yayari sa pag papakilala ni Annie sa kanyang mga magulang? Paano
tatangapin ng mga magulang ni Annie si Alex? Matangap kaya siya ng mga kamag
anak ni Annie? ABANGAN!! Ni Rhea Hernandez
November 21,2012
No comments:
Post a Comment