SUGATANG PUSO
Ni Rhea Hernandez
Pinoy poems
naranasan mo na bang mag mahal?
Di ba masakit ang umibig ng banal
Ang damdamin nasasaktan ng lubusan
Dahil sa pag ibig kita kahinaan
Pinapasok mo siya sa iyong puso
Nagawa durugin ang mahina puso
Kahit lagyan ng pader sa pagitan nyo
Nakukuha parin niyang saktan ito
Ginawa mong maging bato yaring puso
Biglang dumating ginulo nya buhay mo
Saka winasak lang niyang tuluyan ito
Muling nag tiwala yaring abang puso
Hindi inasahan muling durugin ito
Tahimik sana
Muling ninakaw ngiti sa mga labi mo
Naging para kang pirapirasong papel
Sa pag gising sa
piling ng iyong mahal
Ang puso mo puno na ng kalungkutan
Hindi akalain muli masasaktan
Nabihag ka ng mapag larong pag suyo
Nagising sa kanya uminog
ang mundo
Namalayan ang
kapiling kalungkutan
Buhay binalot na pala ng karimlan
Nasan ang liwanag na kinasabikan
Ang pag ibig na pinangarap lumisan
Luha ang kaulayaw sa kadiliman
Nagigising basa lagi ang yon unan
Sana’y nanatiling isang kaibigan
Ngayon ang buhay walang patutunguhan
Ito dulot sa buhay mo kaguluhan
Eto ngayon parang
basag na salamin
Hindi mailarawan ang damdamin
Ang sarili saang nga ba pupulitin
Ang pusong sugatan matapos durugin
Paano ilarawan sakit
nadama
Tumatangis pati iyong kaluluwa
Ang maling pag suyo ito ang ginawa
Dinurog at winasak
ang puso aba
Hindi lang ginulo ang iyong isipan
Sa panaginip hindi mo aasahan
At ganito pala ang mararamdaman
Ang sakit hindi mo sya mailarawan
November 6,2012
No comments:
Post a Comment